Mainlining, Czyli Metoda Uprawy Roślin Konopi Indyjskich

Mainlining to dosyć nowa, ale jednocześnie bardzo interesująca metoda uprawy. W niniejszym artykule dokładnie opiszemy, na czym ona polega, na co powinniście zwrócić uwagę przy jej stosowaniu oraz jakie są zalety i wady mainliningu, który w międzyczasie zdążył już obiec cały świat i zyskać wielu sprzymierzeńców.

Czym Jest Mainlining?

Mainlining to technika uprawy konopi indyjskich, która oferuje kilka cennych korzyści, o czym przekonała się już dosyć duża liczba growerów na całym świecie. Celem mainliningu jest uzyskanie jak największego plonu z małych roślin. W idealnym przypadku zwiększa to nie tylko ilość, ale i jakość plonów. Mainlining znany jest również pod innymi nazwami, jak Manifolding czy Fluxing.

Technika, która się za tym kryje, wymaga trochę praktyki i wiedzy od growera, gdyż rośliną trzeba w fazie jej wzrostu sporo manipulować oraz ją kształtować. Celem tego jest uzyskanie różnorodności. Stąd alternatywna nazwa: manifolding, czyli różnorodność. Chodzi głównie o to, aby z jednej nodii, czyli jednego węzła, otrzymać jak największą liczbę kwiatów. Tworzy to osobliwy kształt rośliny konopi, który można porównać do rośliny doniczkowej.

Stosując się do instrukcji krok po kroku, sprawisz, że każdy główny pęd otrzyma taką samą ilość wody, światła i składników odżywczych, co zapewni roślinie równomierny wzrost i większy plon, który będzie również łatwiej zebrać.

Metoda mainliningu manipuluje naturalnym wzrostem rośliny. Zwykle roślina konopi indyjskich tworzy jeden, pojedynczy główny pęd, na którego wierzchołku rośnie jedna główna cola, czyli pąk, który jest przez roślinę faworyzowany i otrzymuje najwięcej składników odżywczych i światła. Technicznym terminem opisującym to zjawisko jest dominacja wierzchołkowa.

Jeśli uprawiasz swoją roślinę konopi w kontrolowanym środowisku, możesz zamiast tego sprawić, że wszystkie pędy rośliny będą miały tą samą wysokość, a zatem będą się znajdowały w tej samej odległości od światła. Zapewni to równomierne zaopatrzenie w światło i wodę.

Jeśli nie jesteś jeszcze zbytnio doświadczony, to na początek możesz spróbować stworzyć cztery główne pędy. Ta technika jest jednak tak niesamowite, że istnieje możliwość uzyskania 8, 16 lub nawet 32 głównych pędów. Należy jednak pamiętać, że taka roślina będzie wymagała większej przestrzeni. Do hodowli w zamkniętych pomieszczeniach idealne jest stworzenie 8 głównych pędów.

Aby osiągnąć pożądany rezultat, mainlining wymaga połączenia metody LST (low stress training) i toppingu. Zanim przejdziemy do szczegółów stosowania tej metody krok po kroku, przyjrzyjmy się najpierw jej zaletom i wadom.

Korzyści Stosowania Mainliningu

Kwestia tego, czy mainlining jest dobrą alternatywą dla takich metod jak SOG (Sea Of Green) i SCROG (Screen Of Green) jest często dyskutowane i niewątpliwie kwestią gustu. Fani tej techniki cenią sobie jednak prostotę i zalety, jakie im oferuje.

Pierwszą ważną zaletą mainliningu jest fakt, że do zastosowania tej metody potrzeba mniej sprzętu. Mainlining nie wymaga użycia siatki, jak dzieje się to w przypadku metody ScrOG. Cyrkulacja powietrza jest zapewniania poprzez specjalny wzrost, jaki nadajemy roślinie, więc wszystko, czego naprawdę potrzebujesz to nasiona konopi, nożyczki lub żyletka i sznurek lub drut.

Szczególnie w przypadku hodowców rekreacyjnych, którzy uprawiają kilka roślin w zaciszu domowym kwestia przestrzeni odgrywa zawsze ważną rolę. Dzięki metodzie mainliningu rośliny wymagają mniej miejsca. Wielu ekspertów w dziedzinie mainliningu podkreśla również łatwość zbioru plonów.

Jeśli użyjesz tej techniki poprawnie, otrzymasz także większe pąki. A to brzmi niewątpliwie bardzo atrakcyjnie. Kolejną zaletą jest to, że po przejściu pierwszej, trudnej fazy modelowania, manipulacji i kształtowania rośliny, możesz usiąść wygodnie i się zrelaksować, bo resztę roślina zrobi sama za Ciebie.

Ponadto, wielu growerów, którzy stosują tą metodą chwali ją za to, że dzięki niej można uniknąć powstawania tak zwanych popcornowych pąków. Popcorny to małe pączki, które rosną pojedynczo na małych gałązkach po główną colą. Są to takie pąki drugiego gatunku, które produkują mniej mocy, a mimo to jakoś szkoda ich wyrzucać. Tym małym i słabo plonującym kwiatom zapobiega regularne usuwanie wszystkiego, co wyrasta poniżej głównych pędów, a także niski poziom stresu po wczesnej fazie wegetacji.

Wady Mainliningu

Jak już wspomniano, mainlining wymaga na początku dużej uwagi i precyzji. O tym, czy roślina odniesie sukces, decyduje wczesna faza wzrostu. Inną możliwą wadą jest to, że trzeba poświęcić więcej czasu na zbiory. Szczególnie dla rekreacyjnych hodowców nie powinno to jednak stanowić problemu, biorąc pod uwagę wyżej wymienione zalety.

Ogólnie rzecz biorąc, jest to kwestia warunków wstępnych i Twoich preferencji. Ponieważ nie ma prawdziwych wad mainliningu, jest to po prostu kolejna technika, która daje więcej plonów i jest alternatywą dla klasycznych metod SOG i ScrOG.

Kilka Informacji i Objaśnień

Zanim przejdziemy do instrukcji krok po kroku, objaśnimy kilka terminów, które pojawiły się powyżej. Dla doświadczonych hodowców marihuany są to pewnie banały, ale mainlining to także dobra metoda dla osób początkujących, dla których te zagadnienia mogą być niejasne, dlatego też poniżej robimy ekspresowy kurs objaśnień.

Faza Wegetacyjna

W fazie wzrostu lub fazie wegetacji rośliny konopi indyjskich dochodzi do głównych procesów, które przygotowują roślinę do kwitnięcia. Stosując metodę mainliningu musimy w pierwszej kolejności poczekać, aż roślina uformuje pierwsze liści, dopiero wtedy możemy ją przesadzić do większej doniczki. Gdy roślina rozwinie przyzwoity system korzeniowy, jej wzrost przyspieszy i stanie się ona bardziej odporna.

Low Stress Training

W metodzie LST (Low Stress Training), czyli treningu o zmniejszonym stresie, chodzi o to, aby nadać kształt roślinie konopi. W procesie tym gałązki rośliny podwiązywane są za pomocą tasiemek, sznurków lub linek na boki, dzięki czemu wzrostem rośliny operuje się według własnej wyobraźni. Technika ta nie jest pozbawiona ryzyka, ponieważ gałęzie się wygina i należy uważać, aby ich nie złamać. Dlatego też większość growerów stosuje tę technikę na początku sezonu wegetacyjnego, kiedy gałęzie są jeszcze miękkie i elastyczne.

Topping

Podczas, gdy metoda LST skupia się na jak najmniejszym spowodowaniu stresu dla rośliny, to Topping jest tego zdecydowaną przeciwnością, gdyż powoduje bardzo dużo stresu. Górne części rośliny są odcinane, aby pobudzić wzrost na szerokość rośliny, a nie do góry. Dzieje się to również w fazie wzrostu. Dzięki temu rośnie więcej kwiatów, co może również przynieść większe plony. Może to jednak prowadzić do wolniejszego wzrostu, ponieważ roślina potrzebuje więcej odpoczynku, aby się zregenerować, i jest bardziej podatna na choroby. Całkowicie zdrowa roślina konopi jednak dobrze radzi sobie po zastosowaniu toppingu.

Ile Miejsca Potrzeba Na Mainlining?

Im więcej kwiatów chcesz uzyskać, tym więcej miejsca potrzebujesz. Na osiem pędów kwiatowych należy przeznaczyć co najmniej 60 cm². Jeśli chcesz spróbować stworzyć 16 pędów, powinieneś liczyć około 1 m², a na 32 pędy 2 m².

Krok Po Kroku Maininingu

Teraz, gdy znasz już najważniejsze informacje na temat mainliningu, jego zalety, wady i potencjał, możesz zabrać się za wyhodowanie swojej pierwszej rośliny na podstawie tej metody, a poniższa instrukcja krok po kroku z pewnością Ci w tym pomoże.

Krok 1: Roślina Musi Mieć 5 Nodii, Czyli Węzłów

W pierwszej kolejności musisz poczekać, aż roślina utworzy od 4 do 6 węzłów, czyli zgrubiałych miejsc na łodydze, z których wyrastają liście. Powinieneś także upewnić się, że twoja roślina konopi jest zdrowa, gdyż to zapewni Ci sukces. Należy wybrać odpowiedni moment, aby zacząć stosować metodę mainliningu. Gdy roślina już kwitnie, jest na to za późno. Przyjęło się, że optymalnym punktem jest moment, gdy roślina stworzyła już na swojej łodydze 5 do 6 węzłów. Jeśli zbyt szybko zaczniesz mainlining, to roślina nie będzie jeszcze zbyt odporna.

Krok 2: Pierwszy Topping

Po odczekaniu aż uformuje się od 4 do 6 węzłów, można rozpocząć topping, czyli odcinanie górnych wierzchołków gałęzi. Należy odciąć wierzchołek powyżej trzeciego węzła. Tym samym na roślinie pozostaną pędy o dwóch internodiach, czyli międzywęźlach. Teraz usuwamy z tych pędów od dołu wszystkie liście z wyjątkiem tych, które znajdują się na trzecim, czyli ostatnim węźle na samej górze. Roślina skoncentruje całą swoją energię na właśnie tych pozostałych pędach.

Teraz uwiąż te gałązki w dół pod kątem 90 stopni – to jest właśnie wspomniany wyżej Low Stress Training. Jeśli pędy są jeszcze zbyt słabe, daj im kilka dni na wzrost. Im bardziej idealne warunki ma roślina, tym szybciej to nastąpi.

Krok 3: Wzrost i Drugi Topping

Z tego kroku Twoja roślina będzie się najbardziej cieszyć, ponieważ po raz pierwszy może ponownie rosnąć i w ten sposób odzyskać siły. Teraz wyrastają dwa główne pędy i tworzą węzły.

Jak tylko wystarczająco się uformują, w tym samym miejscu po obu stronach wybierasz dwa węzły do toppingu. Ponownie, usuwasz wszystko , co znajduje się poniżej, aby umożliwić cyrkulację powietrza i dać roślinie sygnał do skoncentrowania całej swojej energii na pozostałych pędach. Teraz powtórz LST, wiążąc nowe pędy, gdy tylko staną się one wystarczająco silne.

Krok 4: Ilość Głównych Pąków

Teoretycznie możesz zatrzymać się na tym etapie. W ten sposób uzyskasz cztery cole, czyli główne pąki, które rosną symetrycznie. Jednak większość hodowców stosuje tę technikę, aby uzyskać jeszcze więcej coli.

Aby stworzyć więcej coli, musisz powtarzać poprzednie kroki. Celem jest zawsze topowanie pędów, które znajdują się na tej samej wysokości. Umożliwia to równomierny wzrost. Dzięki temu możesz ponownie podwoić swoją ilość coli, do 8, następnie do 16, albo nawet do 32.

To, jak duża będzie Twoja roślina, zależy od warunków, jakie ma zapewniona roślina oraz od Twoich oczekiwań. W zamkniętych pomieszczeniach większość hodowców zatrzymuje się co najwyżej na 16 colach, ale zazwyczaj są to 8. Oznacza to, że należy 3x zastosować topping.

Krok 5: Odpowiedni Kształt

W zależności od tego, jak wygląda twoje środowisko uprawy lub co chcesz osiągnąć, możesz teraz zacząć formować kształt swojej rośliny. Niektórzy hodowcy mają do dyspozycji ograniczoną przestrzeń i dlatego pracują dodatkowo z siatką do ScrOG, inni chcą mieć atrakcyjny kształt i pracują z kablami i pętlami z drutu.

Krok 6: Usuwanie Podwiązań

Kiedy pędy są już silne i osiągnęły pożądany kształt, można usunąć wszystkie mocowania, którymi jest podwiązana. Twoja główna praca została już wykonana, teraz roślina sama zajmie się resztą i nie może być ograniczana przez żadne sznurki czy druciki.

Krok 7: Dbaj o Swoją Roślinę, a Ona Zrobi Resztę

Teraz dbasz o roślinę według własnych upodobań. Musisz stworzyć jej idealne warunki. Najważniejsze, aby zapewnić jej światło, nawodnienie i nawożenie.

Krok 8: Czas Zbiorów

Zbliżają się żniwa. Jeśli dokładnie wykonałeś wszystkie kroki, to zalety mainliningu widać jak na dłoni. Twoja roślina wyprodukowała nie tylko bogaty plon, ale jednocześnie łatwy do zebrania. Jeśli weźmiesz pod uwagę również walory zewnętrzne Twojej rośliny, to z pewnością będziesz zadowolony z jej pięknego kształtu.

Jeśli nie należysz do tych growerów, którzy boją się zainwestować trochę energii i starannej pracy na początku uprawy, mainlining może się okazać Dla Ciebie doskonałą metodą. Podobnie jak w przypadku stosowania wszystkich innych metod, należy zachować szczególną ostrożność podczas toppingu roślin. Po każdym ścięciu wierzchołka należy zapewnić roślinie wystarczający odpoczynek i ochronę przed patogenami. W przypadku metody LST, lepiej jest poczekać jeden dzień dłużej niż jeden za mało, unikając w ten sposób złamań.

Poza większą uwagą, jaką trzeba poświęcić roślinie na początku stosowania metody mainliningu, nie ma ona większych wad. Tutaj wyraźnie przeważają zalety. Ta metoda kultywacji zawiedzie tylko wtedy, gdy jej nie wypróbujesz.